چهارمين وسيله براى شناخت عيوب و نقائص اخلاقى، رفيق خوب و باايمان است، چه او به صلاح و سعادت دوست خويش علاقه دارد و به انگيزهى خيرخواهى، عيب او را به وى ارائه مىكند و او را آگاه مىسازد تا خود را اصلاح نمايد.
على (ع) فرموده است: البته بايد مقدمترين دوستان براى تو كسى باشد كه عيب را به تو اهدا نمايد و ترا در راه خير و سعادتت يارى دهد.
امام صادق (ع) فرموده است: بهترين برادران من كسى است كه عيوب مرا به من هديه دهد.
استفاده از برادران باايمان در شناخت عيوب و نقائص اخلاقى آنقدر مهم است كه امام موسى بن جعفر عليه السلام ضمن حديثى به دوستان خود توصيه فرموده است كه اوقات بيدارى در شبانهروز را چهار قسمت كنيد: قسمتى براى عبادت،
قسمتى براى كار و امرار معاش،
ساعتى براى لذايذ مشروع،
و ساعتى را براى معاشرت و مجالست با برادران مورد اعتمادتان اختصاص دهيد، آنانكه عيوبتان را معرفى مىكنند و در كمال صفا و خلوص باطن به شما تذكر مىدهند تا خويشتن را اصلاح نماييد.