على (ع) فرموده: سه چيز است كه موجب محبت و دوستى مى‏شود: يكى حسن خلق، آن ديگر مدارا نمودن صحيح و شايسته، و سوم تواضع و فروتنى. اگر دشمنى وى نابجا و خلاف حق بوده و دعا كننده در تمام مواقع با رعايت اصول اخلاق و ادب با وى برخورد مى‏نموده است، در اين صورت او از نظر تامين وسايل و اسباب دوستى، وظيفه و تكليفى به عهده ندارد و اصلاح دشمن فقط به تحول قلب اوست و اين امر مهم به ذات اقدس الهى اختصاص دارد، اوست كه مى‏تواند نيت را تغيير دهد و دلها را از مسيرى كه مى‏روند بگرداند، اگر خداوند اراده نمايد و دل او را متحول سازد دعا مستجاب مى‏شود و محبت جايگزين دشمنى مى‏گردد و اگر در او تحولى ايجاد ننمايد به فرموده‏ى امام باقر (ع) دعا كننده بدون تحمل رنج و تعب بدنى از اجر باريتعالى برخوردار مى‏گردد. اين قبيل عناصر منحرف كه بى‏جهت نسبت به وظيفه‏شناسان و بردباران دشمنى دارند بيش و كم در جوامع بشرى وجود داشته و دارند.