2 🔴 تفسيرى از آيه نهم سوره اعلى‏ صاحب كتاب پرتوى از قرآن مى‏نويسد: «اين انسان است كه اگر چشم عقلش باز و بازتر نشد و دچار گمراهى و هواهاى نفسانى شد و استعدادها و قوايش خاموش و به هم پيچيده ماند و از قوانين حيات سرپيچى نمود، گرفتار رنج‏ها و سختى‏ها مى‏شود و هرگونه انعكاس و برخورد اوضاع و حوادث با ديوارهاى نفس گرفته و انديشه محدودش به صورت صاعقه مرگ و آواى مصيبت نمودار مى‏شود و پيوسته در هر قدم و اقدامش، سراب آب و زشتى‏ها زيبا مى‏نمايد و چون به جلو تاخت جز رنج و آلام و خستگى چيزى برايش نمى‏ماند. و اگر با نور هدايت، آفاق ديدش به مبادى و نهايات زندگى باز شد و با چنين ديدى هر چه را به جاى خود و با چشم حكمت بين و جمال آرا ديد و به قواى درونى خود پى برد و عقده‏هايش گشوده شد و ديوار انديشه‏هاى محدودش از ميان رفت و خود را جزء عالَم و عالَم را كلّ خود دانست، چنين انسانى استعدادهايش شكفته مى‏شود و ذهنش در پرتو هدايت، همه چيز را چنانكه هست مى‏نگرد و قواى درونيش هماهنگ و نيرومند به حركت درمى‏آيد و بال و پرعقلش باز مى‏شود و آهنگ تسبيح سر مى‏دهد و پيوسته عقربه هدايت را با هدف‏هاى عالى و عالى‏تر تطبيق مى‏نمايد. چنين انسانى در مسير بلند خود، ديگر تاريكى و مانع و مشكلى نمى‏بيند و با جاذبه حق و رشته‏هاى صفات ربوبى اوج مى‏گيرد واز بالا و كنار امواج مخالف و ابرهاى متراكم عبور مى‏نمايد و از مشاهده قدرت و نظم و حكمت و جمال مشهود- خلق و تسويه و تقدير و هدايت- به سوى اصل و از محدود به سوى سرچشمه صفات و اسماى حسنى- به سوى درياى بيكران قدرت و حيات، آسان‏ مى‏گرايد. 👈 ادامه دارد ... تفسير و شرح صحيفه سجاديه، ج‏ 5 ، ص: 66 👌 دعای ◀️کانال انس با 🆔 @sahife2