امام (ع) براى آنكه در ایام و كبر سن و ضعف قواى تن از جهت رزق و روزى در مضيقه واقع نشود، به دگران نيازمند نگردد، و به عز اسلاميش آسيب نرسد، دو درخواست از پيشگاه بارى‏تعالى نموده است: اول آنكه فيض وسعت رزقى را كه به من عنايت مى‏فرمايى در كبر سنم قرار دهى، دوم آنكه قويترين نيرويى را كه به من مى‏دهى در ايام فرسودگى و تعبم عطا فرمايى. با توجه به اينكه در دوران پيرى به موازات ضعف قواى مادى، نشاط روح و بينش معنوى نيز كاهش مى‏يابد، در دعاى امروز از خدا مى‏خواهد كه در كبر سن : از با و بى ‏نشاط و همچنین نداشتن مصون و محفوظ باشد.