در جمله ‏ى اول دعا، امام (ع) در زمينه‏ ى عبادت كلمه‏ ى «كسل» را به كار برده و از خدا خواسته است كه به آن حالت زيانبار مبتلايش ننمايد. راغب در «مفردات» مى‏گويد: الكسل التثاقل عما لا ينبغى التثاقل عنه و لاجل ذلك صار مذموما: كسل عبارت از اين است كه آدمى انجام عملى را ثقيل و سنگين وانمود نمايد، با آنكه شايسته است در اتيان آن عمل از خود نشاط و تحرك نشان بدهد، به همين جهت كسل از صفات مذموم شناخته شده است.