محرك بزرگ مردم در فعاليتهاى دنيوى جلب لذت يا دفع الم و به تعبير ديگر سوديابى و جلوگيرى از زيان و ضرر است. بر اين اساس از پى غذا و لباس و مسكن مىروند، از پى مال و مقام، جاه و محبوبيت، و خلاصه براى دست يافتن به هر لذت و دفع هر المى قدم برمىدارند و همت مىگمارند.
بعضى براى رسيدن به لذايذ و منافع دنيوى فعاليت افراطى دارند، زيادهروى مىكنند،
بعضى معتدل و ميانهرو هستند،
و بعضى در انجام وظايف دنيوى سست و مهملاند.
اسلام به پيروان خود توصيه نموده است كه در امر معاش و تامين زندگى فعاليت معتدل داشته باشند،
نه به حرص و زيادهروى گرايش يابند
و نه سستى و اهمال را روش خود قرار دهند.