اگر مردم موازنه و تعادل دنيا و آخرت را به درستى حفظ كنند و با اندازهگيرى صحيح و دور از افراط و تفريط براى هر دو سرا فعاليت نمايند و مقررات شرع مقدس در هر دو بعد مورد توجهشان باشد اينان گروه سعادتمنداناند، دنيا و آخرتشان معمور خواهد بود و مشمول الطاف الهى هستند.
اما اگر تمام كوشش و همتشان مصروف دنيا گردد و به امور آخرت بىاعتنا باشند آنان گروه سيهروز و بدبخت خواهند بود و به فرمودهى على (ع) در معرض بغض حضرت بارىتعالى قرار دارند.
على (ع) فرموده: مبغوضترين مردان نزد بارىتعالى بندهاى است كه خداوند او را ترك گفته، از حمايت خود محرومش ساخته و او را به خودش واگذارده است، از صراط مستقيم منحرف گرديده و بدون راهنماى آگاه طى طريق مىنمايد، اگر به كارهاى دنيوى و سود مادى خوانده شود اجابت مىكند و آن را به كار مىبندد، و اگر به عملى كه بذرافشانى براى آخرت است خوانده شود آن را با اهمال و بىرغبتى تلقى مىنمايد.