#فقر و تهيدستى از جمله ى عواملى است كه مىتواند موجب انفعال شديد نفسانى شود و آدمى را دچار احساس ذلت و حقارت نمايد.
كسى كه فاقد حداقل معاش است و پول به قدر مصارف روزانه خود و زن و فرزندان خويش در اختيار ندارد، قطعا از نظر روحى و معنوى گرفتار مصيبت سنگينى است و با عوارضى جانكاه و طاقتفرسا مواجه است.
اميرالمومنين (ع) به فرزندش حضرت مجتبى علیه السلام فرمود:
كسى كه فاقد قوت روزانه است خطاياى بسيار دارد.
فرزندم! فقير در نظر مردم حقير است،
سخنش به درستى مسموع نيست و مقامش شناخته نمىشود،
اگر فقير راستگو باشد دروغگويش مىخوانند،
اگر زاهد و بىاعتناى به دنيا باشد جاهلش مىنامند.
فرزندم! آن كس كه به فقر مبتلا مىشود دچار چهار خصلت موذى خواهد شد:
1. يقينش ضعيف مىگردد،
2. عقلش به نقصان مىگرايد،
3. دينش رقيق مىشود،
4. و در مواجهه با مردم حيايش تقليل مىيابد،
و در پايان حديث، امام (ع) فرمود:
پناه مىبريم به خدا از فقر و تهيدستى.