تضرّع در جامعۀ آرمانی شیعه: نیاز که به حدّ ضرورت رسید و مصادیق واماندگی گشت، قهراً تضرّع و ذلّت آور می شود. امام می گوید: وقتی که وامانده شدید و حتماً باید تضرّع کنید، به پیشگاه خداوند تضرّع کنید. اما این همۀ سخن قرآن و امام نیست؛ جامعۀ آرمانی شیعه این است که باید اساس و زمینۀ ذلّت از بین برود؛ یعنی نمی توان مسکنة را از زندگی بشر حذف کرد و این اتفاقی است که در زندگی هر کسی رخ می دهد؛ مسکنة قوی و ضعیف نمی شناسد، واماندگی به سراغ قدرتمندترین پادشاهان، متبحرترین دانشمندان، ماهرترین صنعتگران و… می رود و رفته است. اما می توان تضرّع را و زمینۀ آن ذلت- که لازمۀ کمک خواهی از دیگران است- را از متن جامعه حذف کرد. جامعۀ آرمانی تشیع آن است که افراد بتوانند از امکانات همدیگر حتی از مال همدیگر بدون اذن خواهی استفاده کنند