اولياى گرامى اسلام براى آنكه پيروان خود را از خطر القائات باطل تا جايى كه ممكن است مصون و محفوظ دارند، در پارهاى از معاشرتهاى اجتماعى كه مىتواند زمينه ساز تلقينهاى نادرست گردد تعاليمى را به آنان آموخته و اكيدا رعايت آنها را توصيه نمودهاند :
از جمله مواردى كه مىتواند منشاء تلقينهاى بد شود و اخلاق و اعمال آدمى را به فساد بكشاند، رفاقت با افراد ناصالح و گناهكار است.
على (ع) فرموده: از مصاحبت و رفاقت با كسى كه به شر و فساد آلوده است بپرهيز كه طبيعت تو، به گونهاى ناآگاه بدى و ناپاكى را از طبع منحرف او مىدزدد و تو از آن بىخبرى.
يكى ديگر از مواردى كه مىتواند منشاء تلقينهاى باطل شود، مشورت و تبادل فكر با افرادى است كه فاقد صلاحيتاند.
رسول اكرم (ص) به على (ع) فرمود: با #ترسو مشورت مكن كه او راه رهايى از مشكل را بر تو تنگ مىكند. با بخيل مشورت مكن كه او با تلقين قصور مانع كمال نهاييت مىگردد. با حريص مشورت مكن كه او براى آنكه خلق ناپسند حرص را در تو القا نمايد آن را در نظرت زيبا جلوه مىدهد.