در منابع دينى گاهى #یاد_خدا و #ذكر خداوند آمده است و گاهى ذكر #عظمت_خدا ، و در مورد ذكر خداوند گاهى ذكر زبان آمده است و گاهى ذكر دل، ذكر زبان عبادت است و گوينده‏ى ذكر از اجر بارى‏تعالى برخوردار مى‏گردد، اما ذكر گرانقدر و پرارزش، ذكر دل است، چه آنكه دل مجرى احكام الهى است و انسانى كه همواره در ياد خداوند است، اوامر او را اجرا مى‏كند و از منهياتش اجتناب مى‏نمايد. امام صادق (ع) فرمود: از سخت‏ترين واجبات خداوند به عهده‏ى مردم اين است كه بسيار در ياد خدا باشند، سپس فرمود: مراد از ذكر خدا «سبحان الله و الحمد لله و...» نيست. اگر چه «سبحان الله و...» از اذكار است، مقصودم ذكر خداوند در موارد حلال و حرام الهى است، اگر طاعت است عمل كند و اگر معصيت است اجتناب نمايد.