#حسد عبارت از اين است كه انسانى نسبت به انسان ديگر بدخواه باشد از اين جهت كه خداوند به وى نعمتى عطا فرموده و او از عطيه‏ ى الهى رنج مى‏برد و در دل تمنا دارد موجباتى فراهم آيد تا نعمت از صاحب نعمت سلب گردد و آنقدر به تمناى خويش علاقمند است كه از ميان رفتن نعمت صاحب نعمت را براى خويشتن نعمت مى‏داند. على (ع) فرموده: حسود از نعمتى كه محسود در اختيار دارد آنقدر ناراحت است كه زوال نعمت او را براى خود نعمتى به حساب مى‏آورد.