امام عليه‌السلام در دعا براى فرزندان ، علاوه بر نيكوكارى ، تقوا و بينايى و شنوايى از خدا خواسته است و نمى‌خواهد در زمره‌ى كسانى باشند كه خداوند مى‌فرمايد : (لهم أعين لا يبصرون بها و لهم آذان لا يسمعون بها)؛ آنان چشم دارند ولى نمى‌بينند و گوش دارند ولى نمى‌شنوند . يا از جاهلان متنسك نباشند كه جاهلانه عبادت كنند ؛ چنان كه اميرمؤمنان عليه‌السلام فرمود : «دو دسته كمر مرا شكستند : عالمان پرده‌در و عابدان جاهل» . كسانى كه از روى بينايى كار نمى‌كنند و عمل‌شان مقبول درگاه خدا نيست ، زيرا اين قبيل افراد به كمند شيطان بسيار نزديك بوده و به آسانى در دام او گرفتار مى‌شوند و تاريخ جريان‌هاى تلخ چنين پيشامدها را نمى‌تواند فراموش كند .براى نمونه «خوارج» در زمان على عليه‌السلام عابدان شب و صائمان روز بودند و در پيشانى آنان پينه‌هاى آثار سجده به خوبى پيدا بود و لب‌هاى خشك آنان از روزه‌هاى تابستانى آنان حكايت مى‌كرد ، ولى آن چنان در كمند «عمرو بن العاص» و «معاويه» گرفتار آمدند كه حيرت هر متفكر جست‌وجوگر را برمى‌انگيزد . جهل آنان پيروزى بزرگى را نصيب معاويه نمود و شمشيرهاى آنان به جاى آن كه قلب دشمن قرآن و اسلام يعنى معاويه را بشكافد ، فرق على عليه‌السلام را در محراب عبادت هدف قرار داد . آرى ، تأسف‌بارتر از اين مسئله چيزى نيست كه نيروهاى خودى به دشمن خونخوار تبديل شوند و جامعه‌ى خود را تباه سازند . به اين دليل ، در روايت است كه پيامبر اكرم (صلى الله عليه و آله) به اميرالمؤمنين عليه‌السلام فرمود : اذا تقرب العباد الى خالقهم بالبر ، فتقرب اليه بالعقل ؛ هرگاه بندگانى با انجام اعمال نيك به سوى آفريدگارشان نزديكى جستند ، تو با عقل به سوى خدا تقرب بجوى . چه جانسوز است كه دوستان حرف دشمنان را بزنند و در نقش آنان و در مسير اهداف آنان حركت كنند و امرى را كه دشمن به هيچ وجه به آن دسترسى ندارد ، به دست خود عملى كنند . از اين رو ، هميشه اين دعاى امام عليه‌السلام را بايد از خدا خواست كه خدايا ! تو ما را از بندگان پرهيزكار ولى دانا و بينا قرار ده . جايگاه حب و بغض در تربيت فرزند در اين قسمت امام عليه‌السلام مى‌خواهد كه فرزندان داراى حس حب و بغض باشند . در روايت آمده است : هل الدين الا الحب و البعض ؟! ؛ آيا دين چيزى جز دوستى و دشمنى است ؟! فردى كه دوست و دشمن را نمى‌شناسد و در همه جا و به هر سو و در هر جريانى ، از كنار آن بى‌تفاوت مى‌گذرد ، همواره دست‌خوش هر حركت بوده و هيچ گونه شخصيتى از خود نخواهد داشت . انسان والا و مؤمن ، پيوسته دوستدار صالحان بوده و نسبت به دشمنان كينه‌ورز و خشن است ؛ چنان كه قرآن كريم مى‌فرمايد : (أذلة على المؤمنين أعزة على الكافرين 🖋کانال انس با صحیفه سجادیه 🆔 @sahife2