شرك و كفر، سيئات اخلاقى، و گناهان به هر صورت كه باشد، مطرود درگاه بارى تعالى است و خداوند به هيچ يك از آنها راضى نيست. اگر اراده فرمايد مى‏تواند قلوب مردم را منقلب نمايد و بدون اينكه خودشان بخواهند، كارى كند كه همه موحد و يكتاپرست گردند و در اخلاق و اعمال به صراط مستقيم گرايش يابند. و لو شاء ربك لامن من فى الارض كلهم جميعا. اگر پروردگارت بخواهد، تمام مردم روى زمين ايمان مى‏آورند و همه مسير حق و عدل را مى‏پيمايند. ولى خداوند هرگز چنين اراده‏اى را نمى‏فرمايد، زيرا اين اراده منافى با اراده‏ى بارى تعالى در آزادى بشر است. خداوند به مشيت حكيمانه‏ ى خود، انسان را مختار آفريده، اوست كه بايد درباره‏ ى خود تصميم بگيرد، يا به اختيار و اراده‏ى خود ايمان را پذيرا شود و مستحق پاداش دنيوى و اخروى گردد يا با اراده و اختيار خود كفر را پذيرا شود و به كيفر دنيوى و اخروى برسد.