*على (ع) در رهگذر به مسجدى رسيد. از قاطر پياده شد كه به داخل مسجد برود، مردى در آنجا بود. قاطر را به او سپرد و وارد مسجد گرديد. آن مرد لجام قاطر را درآورد و با خود برد. امام (ع) در مسجد نماز گزارد، دو درهم در دست گرفته بود تا اجرت آن مرد را بدهد. موقعى كه آمد، ديد كه قاطر بدون نگهبان و بىلجام است. دو درهم را به كسى كه با حضرت به داخل مسجد آمده بود داد كه برود و لجامى بخرد. او در بازار آمد، لجام قاطر را در دكانى ديد كه مرد سارق آن را به دو درهم فروخته بود. فرستادهى على (ع) آن را به دو درهم خريد و نزد مولاى خود برگشت و جريان را به عرض حضرت رساند.
امام (ع) فرمود: ان العبد ليحرم نفسه الرزق الحلال بترك الصبر و لا يزداد على ما قدر له.
آدمى با بىصبرى، خود را از رزق حلال محروم مىنمايد و چيزى بيشتر از آنچه مقدر است به وى نمىرسد.