انس با صحیفه سجادیه
3 ✳️ اسلام پايه كسب روزى و تلاش و فعاليت صحيح و حلال و سازنده را به دور از هر گونه افراط و تفريط قرار مى‏دهد تا در نتيجه مصارف آن در مسير خوبى قرار بگيرد. هنگامى كه معصوم عليه السلام مى‏فرمايد: هيچ گاه مال فراوان را نديدم مگر آن كه در دو طرف آن مالى را ضايع شده يافتم، مى‏فهميم كه يك طرف آن مال حق اللّه است مانند خمس و زكات و طرف ديگر آن حق الناس است. و امام خبر از واقعيّت مى‏دهد؛ زيرا امام عليه السلام در همين دنيا حس جوهريابى حقايق امور را دارد و آنها را آنگونه كه هست مى‏بيند و بر آنها احاطه دارد. او همه عالم را مانند كف دست مى‏بيند. ممكن است كسى اين طرف دنيا اسرافى كرده و آن طرف دنيا اثرش ظاهر شده باشد با آن كه ما از آن بى‏خبريم ولى معصوم عليه السلام از آن خبر دارد. كمبود شخصيت اسراف كننده روشن است و نسبت به منافع ديگران بخيل است، پس در اسراف خود و امساك از ديگران در جهت منافع نفسانى خود حركت مى‏كند. فقر و فسق و فجور و گناه و ديگر مفاسد اجتماعى در جامعه از اين پديده شوم به وجود مى‏آيد. و بركت مصرف نعمت‏هاى خداوندى از بين مى‏رود. رسول اللّه صلى الله عليه و آله مى‏فرمايد: مَنْ حَبَسَ عَنْ أَخِيهِ الْمُسْلِمِ شَيْئاً مِنْ حَقِّهِ حَرَّمَ اللَّهُ عَلَيْهِ بَرَكَةَ الرِّزْقِ إِلَّا أَنْ‏ يَتُوبَ. هر كه حقى از حقوق برادر مسلمان خود را پايمال سازد، خداوند بركت روزى را بر او حرام گرداند مگر آن كه توبه كند. 👈ادامه دارد ... ✍️ تفسير و شرح صحيفه سجاديه ، ج‏ 7 ، ص: 361 🙏 کانال انس با 🆔 @sahife2
98 مشاهده