برنامه ی 6 2 ✳️ اولین خطر ، تأثیرپذیری مسلمانان از فرهنگ‌ها، سنت‌ها و شرایط اجتماعی گوناگون ملت‌هایی که فوج فوج به اسلام می‌پیوستند از طریق تعامل با آنان بود. در این شرایط باید کار علمی انجام می‌شد تا به مسلمانان تأکید شود تفکر و هویت تشریعی ویژه‌ی برآمده از کتاب و سنت است که اصالت دارد. یک جنبش نرم‌افزاری اجتهادی لازم بود تا افق‌های ذهن آنان را در این زمینه بگشاید تا بتوانند مشعل کتاب و سنت را همچون یک مجتهد بصیر و تلاش‌گرِ تیزهوش به دوش کشند؛ مشعلی که مجتهد می‌تواند برای استنباط هر مسئله‌ای در هر زمینه‌ای از آن استفاده کند. همچنین باید هویت اسلامی کاشته و بذرهای اجتهاد پاشیده می‌شد. این همان کاری است که امام علی بن الحسین علیه‌السلام به آن مبادرت کرد. وی در مسجد پیامبر صلی‌الله‌علیه‌وآله گروهی پژوهشی و تحقیقاتی تشکیل داد و برای مردم درباره‌ی اقسام دانش‌های اسلامی از جمله حدیث و فقه صحبت می‌کرد، آنان را از دانش پدران پاکش بهره‌مند می‌ساخت و به افراد بااستعداد تمرین تفقه و استنباط می‌داد. تعداد زیادی از فقهای مسلمان از این گروه سر برآوردند. این گروه خاستگاه مدرسه‌های فقهی و جنبش جوشانی بود که بعدها -در زمان امام باقر و امام صادق علیهماالسلام- به وجود آمد. امام از این طریق اکثر قاریان و حافظان کتاب سنت را گرد آورد. تا جایی که سعید بن المسیب می‌گوید: «قاریان قرآن به مکه نمی‌رفتند مگر وقتی علی بن الحسین می‌رفت. ایشان که قصد مکه کرد هزار سوار همراه او شدند.» 👈 ادامه دارد .... علیه السلام ◀️کانال انس با 🆔 @sahife2