سوره توبه آیه 40 نکته: آيه، اشاره به توطئه ى خطرناك مشركين براى كشتن پيامبرصلى الله عليه وآله دارد. در داستانِ «ليلة المبيت» از هر قبيله اى شخصى آماده شد و تصميم گرفتند شبانه پيامبر را بكشند. آن حضرت، على بن ابى طالب عليهما السلام را به جاى خود خواباند و شبانه همراه ابوبكر به سوى غار ثور رفت. كفّار در تعقيب پيامبرصلى الله عليه وآله تا در غار آمدند، ولى با ديدن تار عنكبوت بر غار، منصرف شدند و برگشتند و پيامبرصلى الله عليه وآله پس از سه روز به مدينه عزيمت فرمود. در آن مدّت، غلام ابوبكر، (عامربن فهره) براى آنان غذا مى برد و على عليه السلام مقدّمات سفر به مدينه را فراهم مى كرد. پس از سه روز، سه شتر آماده شد و پيامبرصلى الله عليه وآله، ابوبكر و راهنما، عازم مدينه شدند. چند سؤال و جواب سؤال: آيا همراهى ابوبكر، براى دفاع از جان پيامبرصلى الله عليه وآله بود؟ پاسخ: يك پيرمرد در برابر بسيج عمومى مشركان، چه دفاعى مى توانست بكند؟ سؤال: اطلاق كلمه ى «صاحبِ پيامبر» در آيه به ابوبكر، نشان لياقت او براى جانشينى پيامبرصلى الله عليه وآله نيست؟ پاسخ: كلمه ى صاحب، مفهوم لايق ندارد. گاهى دو نفر با دو فكر و سليقه و روش متفاوت، مصاحب مى شوند. چنانكه در آيه 37 كهف مى خوانيم: «قال له صاحبه وهو يحاوره» با آنكه ميان آن دو نفر تفاوت بسيار بود. سؤال: اينكه از ميان همه ى اصحاب، تنها ابوبكر با پيامبر بود، آيا اين بالاترين ارزش براى او نيست؟ پاسخ: همان شب، على عليه السلام هم در بستر پيامبر خوابيد. ابوبكر آن شب به خاطر وظيفه، همراه پيامبر بود. دو نفر دو وظيفه انجام دادند. سؤال: ترس ابوبكر بر جان خودش بود يا بر جان پيامبرصلى الله عليه وآله؟ پاسخ: اگر بر جان پيامبر نيز ترسيده، وظيفه ى هر مسلمان است كه در موقع خطر، نگران حال رهبر باشد. سؤال: اصحاب كساء كه فضيلت دارند، پنج نفر بودند و اصحاب غار دو نفر، آيا اين خصوصى تر و مهم تر نيست؟ پاسخ: دعاهاى پيامبرصلى الله عليه وآله براى اصحاب كساء كه اهل بيت او بودند و در تشهّد هر نماز بر مسلمانان واجب است بر آنان صلوات بفرستند، هر شب و روز و هميشه و همه جا، حساب اين دو صحنه را جدا مى كند. سؤال: در اين آيه پيامبر مى فرمايد: «انّ اللَّه معنا»، پس خدا با ابوبكر است. آيات ديگر، خدا را با متّقين و محسنين مى داند. پس او نيز از متّقين و محسنين است؟ پاسخ: مادامى كه انسان در مدار احسان و تقوا باشد، خدا با اوست، ولى اگر از مدار خارج شد، مشمول لطف خدا نيست. بايد ديد مسير حركت ها، موضعگيرى ها، عكس العمل در برابر غدير خم و بيعت به كجا انجاميد؟ سؤال: آيه مى فرمايد: خدا بر او (ابوبكر) آرامش نازل كرد، آيا اين امتياز نيست؟ پاسخ: در اين آيه، پنج ضمير است كه همه به پيامبر بر مى گردد، چگونه ضمير «عليه» به ابوبكر برگردد؟! ----------------- پیام ها : - اسلام وابسته به حمايت ما نيست، حامى اسلام خداست. پس به نصرت خود مغرور نشويم. «الاّ تنصروه» - خداوند پيروزى مسلمين را در تبوك تضمين كرد. «الاّ تنصروه فقد نصره اللّه» - پيروزى هاى مسلمين، نمونه اى از قدرت الهى است. «على كلّ شى ء قدير الاّ تنصروه فقد نصره اللّه» - خروج پيامبر از مكّه، به خاطر جوّ ارعاب وتحت فشار قرار دادن كفّار بود. «اخرجه الذين كفروا» - اگر خدا اراده فرمايد، اشرف المخلوق (پيامبر صلى الله عليه وآله) را با اوهن البيوت (تار عنكبوت) حفظ مى كند. «اذ هما فى الغار...» - آرامش و اطمينان، هديه ى الهى است و با ابزار مادّى فراهم نمى شود. «فانزل اللّه سكينته» - فرشتگان به فرمان خدا، مؤمنان را امداد مى كنند. «ايّده بجنودٍ لم تروها» - هجرت، سبب عزّت اسلام و فروپاشى كفر است. «اخرجه... كلمة اللَّه هى العليا» - اراده ى خداوند، برتر از هر اراده و خواسته اى است. «كلمة اللَّه هى العليا» - نيروهاى استكبارى، در مقابل مؤمنانى كه سكينه و اطمينان دارند، با همه ى تخصّص ها و امكاناتشان عاجزند. «جعل كلمة الذين كفروا السفلى » - عزّت و اعتلاى كلمة اللّه و خنثى شدن توطئه هاى كفّار، نمودى از عزّت و حكمت خداوند است. «فقد نصره اللّه... انّ اللّه عزيز حكيم» https://eitaa.com/sahife2