ممكن بود جمله اول حضرت سجاد (ع) (و لا تفتنى بالسعه ) در ذهن بعضى اثر نامطلوب به جاى بگذارد و تصور كنند كه حضرت زينالعابدين (ع) از پيشگاه الهى درخواست مضيقه مالى و سختى معاش دارد و با گذران راحت و زندگى توام با آسايش مخالف است.
از اين رو حضرت زينالعابدين (ع) به منظور پيشگيرى از چنين برداشت ناصحيح، بلافاصله پس از ذكر جمله اول، جمله دوم ) و امنحنى حسن الدعه ( را به پيشگاه خداوند عرض نموده و از ذات مقدسش زندگى راحت و گذران خالى از محنت و مشقت را درخواست كرده است.