محتواى جمله ى اول دعاى امام (ع) (و لا تفتنى بالسعه ) ، طرد سرمايهدارى است، يعنى
#افراط در گردآورى مال.
محتواى جملهى سوم امام (ع) (و لا تجعل عيشى كدا كدا ) ، طرد فقر و تهيدستى متوالى است، يعنى
#تفريط در امر مال.
امام (ع) هر دو را به صورت منفى در پيشگاه الهى عرض كرده است.
محتواى جمله ى دوم ( و امنحنى حسن الدعه ) حد وسط بين افراط و تفريط است و امام (ع) آن را به صورت مثبت ذكر كرده و از پيشگاه خداوند درخواست نموده، ميانه روى و اعتدال در امر مال است،
يعنى درآمدى به قدر كفاف كه شخص عزيزالنفس بتواند زندگى خود و عائله ى خويش را به طور متوسط با شرافت و سربلندى اداره نمايد.