محتواى جمله ‏ى اول دعاى امام (ع) (و لا تفتنى بالسعه ) ، طرد سرمايه‏دارى است، يعنى #افراط در گردآورى مال. محتواى جمله‏ى سوم امام (ع) (و لا تجعل عيشى كدا كدا ) ، طرد فقر و تهيدستى متوالى است، يعنى #تفريط در امر مال. امام (ع) هر دو را به صورت منفى در پيشگاه الهى عرض كرده است. محتواى جمله‏ ى دوم ( و امنحنى حسن الدعه ) حد وسط بين افراط و تفريط است و امام (ع) آن را به صورت مثبت ذكر كرده و از پيشگاه خداوند درخواست نموده، ميانه ‏روى و اعتدال در امر مال است، يعنى درآمدى به قدر كفاف كه شخص عزيزالنفس بتواند زندگى خود و عائله‏ ى خويش را به طور متوسط با شرافت و سربلندى اداره نمايد.