يعنى: اگر مالت را در راه آسايش خود و خانواده و مستمندان و ارحام و دگران صرف نمودى، در واقع اموال خود را خورده ‏اى و اگر چنين نكنى و اموال را نگاه دارى، اموال تو را مى‏خورد، ولى اموال شخص تو را نمى‏خورد، بلكه شخصيت تو را مى‏خورد. دين و اخلاق و شرافت و فضيلتت را طعمه‏ ى خويش مى‏سازد و به رسواييت مى‏كشد.