در حديث آمده كه اين آيه نازل شد كه «و من يتق الله يجعل له مخرجا و يرزقه من حيث لايحتسب» «هر كس به تقوى گرايش يابد، خداوند به روى او راه نجات باز مى‏كند و از جايى كه اميد ندارد به وى روزى مى‏رساند.» بعضى از رجال صحابه بر اثر شنيدن اين آيه، از مردم منقطع شدند، در خانه ماندند و مشغول عبادت گرديدند، به اتكاى اينكه خداوند رزق آنان را ضمانت نموده است. رسول اكرم (ص) از اين جريان آگاه شد، كار آنان را عيب تلقى نمود و نادرست خواند، فرمود: انى لا بغض الرجل فاغرا فاه الى ربه يقول: اللهم ارزقنى و يترك الطلب. من دشمن دارم آن كس را كه از سعى و كوشش دست كشيده، دهان خود را باز كرده و مى‏گويد: بار الها! به من رزق و روزى برسان.