انس با صحیفه سجادیه
‏ 2 3 3- ‏‏ 1 https://eitaa.com/sahife2/59467 ✳️ حضرت على عليه السلام درباره گمان‏هايى كه در آيه وَ تَظُنُّونَ بِاللَّهِ الظُّنُونَا آمده است، مى‏فرمايد: گمان دو گونه است: گمانى كه شك است و گمانى كه يقين مى‏باشد. هر گمانى كه مربوط به كار معاد شود، يقين است. و هر گمانى كه مربوط به كار دنيا باشد، شك است. در مرحله اوّل بدترين نوع بدگمانى، و بدگمانى به خداوند متعال است؛ به گونه ‏اى كه بعضى از صفات زشت و ناپسند، ريشه در بدگمانى به حق دارد. وقتى خداوند در قرآن بدگمانى را گناه رسمى برشمرده و فرموده است: يأَيُّهَا الَّذِينَ ءَامَنُواْ اجْتَنِبُواْ كَثِيرًا مّنَ الظَّنّ إِنَّ بَعْضَ الظَّنّ إِثْمٌ» «حجرات 12» اى اهل ايمان! از بسيارى از گمان ها [در حقّ مردم‏] بپرهيزيد؛ زيرا برخى از گمان ها گناه است. پس روشن مى‏شود كه انسان وقتى به خداوند بدبين و بى‏توجه مى‏گردد؛ انواع‏ صفت‏هاى رذيله ديگرى هم شيوع پيدا مى‏كند كه ريشه آن در بدگمانى است. حضرت على عليه السلام مى‏فرمايد: فَانَّ الْبُخْلَ وَ الْجَورَ وَ الْحِرْصَ غَرائِزُ شَتَّى يَجْمَعُها سُوْءُ الظَّنِّ بِاللَّهَ. همانا تنگ چشمى، ستم، طمع، سرشت‏ه اى پراكنده ‏اى هستند كه سبب آنها بدگمانى به خداست. ✍️ تفسير و شرح صحيفه سجاديه، ج‏8، ص: 314 ادامه دارد ... ◀️کانال انس با 🆔 @sahife2
74 مشاهده