‏ ✳️ امام سجّاد عليه السلام از جرأت بر معاصى و عادى دانستن خطا و گناه، نيز به خداوند متعال پناه مى‏برد و درخواست مقام رضاى الهى را مى‏نمايد. نعمتى بالاتر از رضايت خدا نيست كه امام صادق عليه السلام در تفسير رضا مى‏فرمايد: صِفَةُ الرِّضا انْ يَرْضَى الْمَحْبُوبَ وَ الْمَكْرُوهَ وَ الرِّضا شُعاعُ نُورِ الْمَعْرِفَةِ، وَ الرَّاضى‏ فانٍ عَنْ جَميعِ اخْتِيارِه وَ الرَّاضى‏ حَقيقَةً هُوَ الْمَرْضِىُّ عَنْهُ وَ الرِّضا اسْمٌ يَجْتَمِعُ فيهِ مَعانِى الْعُبُودِيَّةِ وَ تَفْسيرُ الرِّضا سُرُورُ الْقَلْبِ. رضا آن است كه انسان از چيزى راضى باشد، خواه آن چيز مطلوب او باشد يا نامطلوب و رضا شعاعى است از نور معرفت و شخص راضى كسى است كه از خواسته‏ها و تمايلات خود دست بردارد و در مقابل خواسته خدا اعمال نظر نكند و تسليم خواسته خدا باشد، شخص راضى در حقيقت كسى است كه خدا از او راضى باشد و رضا اسمى است كه جميع مراتب عبوديّت و بندگى در او جمع است و معنى رضا، سرور قلب است. در بلاها مى ‏چشم لذات او مات اويم مات اويم مات او (مولوى) ( شرح این ابیات اینجا در کانال ما ) ✍️ تفسير و شرح صحيفه سجاديه، ج‏9، ص: 151 ادامه دارد ... ◀️کانال انس با 🆔 @sahife2