📋 اجابت دعای خالصانه(حکایت خوبان) شخصی به نام ابوموسی می‌گوید: خدمت امام هادی(ع) رسیدم و عرض کردم: متوکل حقوق مرا قطع کرده و این به سبب ارادتی است که من به شما دارم. دستور فرمایید تا حقوق مرا بدهند. امام فرمود: اگر خدا بخواهد مشکلاتت حل می‌شود. همان شب فرستادگان متوکل در خانه را زدند. در را که باز کردم، فتح، وزیر متوکل، به من گفت: در منزلت چه می‌کنی؟! متوکل سراغت را می‌گیرد. من نزد متوکل رفتم. متوکل با دیدن من گفت: ای ابوموسی ما حواسمان به تو نیست، تو هم خودت را فراموش کرده‌ای!؟ آن گاه سهمم از بیت‌المال و هدایا و اموال زیادی را به من بخشید. در راه بازگشت، به فتح گفتم: امام هادی(ع) اینجا آمده بود؟ گفت:‌نه. گفتم: نامه‌ای نوشته بود؟ گفت: نه آن‌گاه فتح به من گفت: شک ندارم که تو از امام هادی(ع) دعایی خواسته بودی. بگو برای من هم دعا کند. خدمت امام هادی(ع) رسیدم و گفتم: به برکت شما مشکلم حل شد. اما اطرافیان متوکل می‌گفتند شما نزد متوکل نرفته و درخواستی نکرده بودید. فرمود: ما در امور مهم فقط به خدا پناه می‌بریم و در مشکلات بر او توکل می‌کنیم. او ما را این‌گونه عادت داده است که اگر از او چیزی بخواهیم اجابت می‌فرماید؛ و می‌ترسیم که از وظایف بندگی عدول کنیم و او هم نظر لطفش را بردارد. پیغام فتح را به امام رساندم. فرمود: او در ظاهر دوست ما ولی در باطن دشمن ماست. خداوند دعای کسی را مستجاب می‌کند که خالصانه مطیع او باشد و به رسول‌الله(ص) و حق ما اهل بیت(ع) ایمان داشته باشد. در این صورت اگر از خدا چیزی بخواهد محروم نخواهد شد. عرض کردم: به من یک دعای اختصاصی بیاموزید، آقای من. فرمود: این دعایی است که من زیاد می‌خوانم و از خدا خواسته‌ام هرکس بعد از من در کنار قبرم آن را خواند، خواسته‌اش را اجابت کند: « یا عدتی عندالعدد و یا رجائی و المعتمد و یا کهفی و السند و یا واحد و یا واحد یا قل‌هوالله احد و اسالک اللهم بحق من خلقته من خلقک و لم تجعل فی خلقک مثلهم احدا ان تصلی علیهم و تفعل بی‌کذا و کذا (به جای کذا حاجت را ذکر کن).» ای توشه من و ای امید و پناهگاه و تکیه‌گاه من، ای خدای یگانه! تو را به حق کسانی می‌خوانم که هیچ کس را همانند آنها قرار ندادی، و از تو می‌خواهم بر آنان درود بفرستی و... (در اینجا حاجت خود را بیان کن.) بحارالانوار، ج 50، ص 127 🖋 کانال انس با صحیفه سجادیه @sahife2