روز دحو الارض (گسترده شدن زمين) روز بيست و پنجم ماه ذي القعده است، و دليل بر اهتمام به دعا براي مولايمان صاحب الزمان عليه السلام در اين روز و درخواست زودتر رسيدن فرج آن حضرت از درگاه خداوند خالق منّان، دعايي است که در کتابهاي «اقبال» و «زاد المعاد» نقل شده است. و براي اين درخواست در اين روز نکات ارزندهاي به خاطر رسيده که براي تشويق بندگان خدا ياد ميکنيم: ۱ – روزي است که خداوند در مانند آن وعده فرموده که آن جناب – صلوات اللَّه عليه – را ظاهر گرداند و هنگامي که مؤمن مي بيند چنين روزي در اين سال فرا رسيد و امامش ظهور ننمود، اندوهش تجديد و غصّه اش شديد مي گردد و عقل و ايمانش او را بر دعا کردن براي آن حضرت و درخواست تعجيل امر فَرَجش وا مي دارند. ۲ – اينکه در چنين روزي رحمت گسترش مي يابد و دعا مستجاب ميشود – چنانکه در روايت آمده – پس مؤمن که امامش را از جانش عزيزتر ميداند، و او را از اولاد و خاندان و عشيره خويش بيشتر دوست ميدارد، دعاي خالصانه خود را به برطرف شدن غم و اندوه مولايش اختصاص ميدهد. ۳ – اين روزي است که خداي تعالي بر او نعمت داده، اينکه زمين را گسترانيده تا زندگي کند و سکونت نمايد و لذت برد و از آنچه در زمين هست و از آن برمي آيد و بر آن فرو مي ريزد بهره گيرد و به آنها زيست کند و چون بداند که تمام اينها به برکت مولايش انجام ميشود؛ بر خود حتم و لازم مي شمارد که از آن حضرت به وسيله دعا مراتب سپاسگزاري را انجام دهد، چونکه او است واسطه تمام اين نعمتها، و هرگاه اين را توجّه داشت در دعا مسامحه و سهل انگاري نخواهد کرد. [۱] ۴ – در اين روز به ياد خدا بودن و ذکر او – عزّ و جلّ – را بر زبان داشتن تأکيد و ترغيب شده است، و بيترديد دعا کردن در باره مولايمان صاحب الزمان عليه السلام از بهترين مصاديق اين عنوان مي باشد. دعای آن روز چنین است:👇 🖋 کانال انس با صحیفه سجادیه •✾📚 @sahife2 📚✾•