: با شروع در مسیر وقتی به یک می رسی در مسیر نجف تا کربلا با حرکت شماره عمودهایی را پشت سر می گذاری و به شماره عمودهای جدیدی می رسی انگار چیزهایی را ازدست میدهی و چیزهایی بدست می آوری بعضی ها با سرعت حرکت می کنند انگار آمده اند که سبقت بگیرند و به امامشان برسند بعضی ها آرام تر حرکت می کنند، بعضی ها کمی می روند و کمی می نشینند و همه جور نفرات در این حرکت مشاهده می شود و از مسیر های مختلف به سمت امام در حرکتند و مقصد آخر رسیدن به امام است!(البته همین که در مسیر درست باشی رسیده ای) و این مسیر باید مسیر باشد ولی عمل های مساوی از نفرات دارای پاداش مساوی نیست چرا که رفتار و عمل آدمی را می توان با آثار آن ارزیابی کرد و با انگیزه ،نیت و هدف و جهت آن ارزشگذاری کرد. چند نکته را در همین اول مسیری با خودمان‌مرور کنیم: و من از این پیاده روی چیست؟ دنبال چه هدفی هستم؟ جهت حرکت من در این‌پیاده روی کجاست؟ یک‌نکته در پایان این نوشته بگویم‌هدف ما است برای نصرت ولی در این چه کرده ایم؟ آیا برای ولی جمع کرده ایم؟ آیا حواسمان هست ولی نشده باشیم؟ ما هم رنج ولی نباشیم بدانیم تاریخ تکرار می شود و دنبال این باشیم که در جبهه آقا باشیم ، اشتباه نکرده باشیم فرع را به جای اصل هدف گرفته باشیم در کمین نشسته است …… *دنبال نصرت ولی باشیم* ‌☜کانال همگام با صحیفه تا ظهور @sahifehsajjadieh1