☝️ #ادامه:👇 6️⃣ ابو عبد الرّحمن سلّمى، درباره امام صادق (عليه السّلام) مى ‏گويد: «او در ميان اهل بيت (عليهم السّلام) سرآمد همه اقران خود بود، علمش سرشار، پارسايى‏ اش از دنيا شديد، خوددارى‏ اش از تمام شهوات، تام و دانش و حكمتش كامل بود» 📚رجوع نمایید: الامام الصادق و المذاهب الاربعه ج 1 ص 58 7️⃣نويسنده كتاب حلية الاوليا مى‏ نويسد: «از جمله آنان پيشواى سخنور، صاحب رتبه اوّل زمامدارى امام ناطق، داراى سرپرستى، ابو عبد اللّه جعفر بن محمّد صادق بود كه به عبادت و خضوع روى آورده و عزلت و خشوع را برگزيده و از رياست‏ طلبى و انحصارطلبى نهى نمود» 📚رجکع کنید: حلیه الاولیاء ج 1 ص 72 8️⃣ شهرستانى اضافه بر كلام سلّمى مى ‏افزايد: «در مدينه اقامت داشته و شيعيان و منسوبينش از دانش او بهره ‏مند شده و اسرار علوم را بر نزديكانش مى‏ گشود، سپس مدّتى در عراق رحل اقامت افكند» 📚رجوع شود: الملل و النحل ج 1 ص 147 9️⃣ خوارزمى در كتاب مناقب ابو حنيفه از قول او نقل مى ‏كند كه گفت: «من فقيه ‏تر از جعفر بن محمّد نديده‏ ام. و گفت اگر آن دو سال نبود نعمان هلاك مى‏ شد. مراد ابو حنيفه از آن دو سال، سال‏هايى است كه از امام صادق (عليه السّلام) كسب علم كرده است» 📚رجوع بفرمایید: مناقب ابوحنیفه ج 1 ص 172 🔟 ابن جوزى گويد: «جعفر بن محمّد بن على بن الحسين، همواره چنان به عبادت مشغول بود كه هيچگاه به فكر رياست‏ طلبى نيفتاد» 📚رجوع کنید: صفوه الصفوه ج 2 ص 94 1️⃣1️⃣ محمّد بن طلحه شافعى درباره امام صادق چنين نوشته است: «او از بزرگان و سروران اهل بيت (عليهم السّلام) بود وى داراى دانشى سرشار، عبادتى بسيار، پارسايى آشكار و هميشه در حال ذكر بود، معانى قرآن را دنبال كرده و از ژرفاى آيات آن گوهرهاى معنا را استخراج نموده و به نتايج عجيب دست مى‏ يافت، مناقب و صفات آن حضرت چنان زياد است كه كسى را ياراى شماره كردن آن نبوده و هر بيناى بيدارى از تنوع آن حيرت ‏زده مى‏ شود» 📚رجوع نمایید: مطالب السوول ج 2 ص 56