💠 آیات درباره علم امام علی(ع) ..* إِنَّ فِي ذَٰلِكَ لَآيَاتٍ لِّلْمُتَوَسِّمِينَ *..[حجر/۷۵] (در این داستان نشانه هایی است، برای ژرف اندیشان) 🔻جابر جعفی از امام باقر(ع) چنین نقل می کند: 🔹هنگامی که امیرالمومنین(ع) در کوفه بود،زنی نزد او آمد و از شوهرش شکایت کرد.امام به نفع شوهرش،قضاوت کرد.زن به خشم آمد و گفت: به خدا سوگند، داوری ات ناحق، قضاوتت نامیزان و حکمت ناعادلانه است. در محکمه ی الهی،به محاکمه ات می کشم. 💢 امام علی(ع) مقداری او را نگریست و فرمود: دروغ گفتی ای بدخوی!! ای بدخوی،ای بدکار!! آن زن ناگهان فراری شد. 🔺عمروبن حریث خود را به او (زن) رسانید و گفت: با علی(ع) سخنی گفتی و او پاسخی داد و تو فراری شدی؟ آن زن گفت: بخدا سوگند،علی مرا از حقیقتی آگاه ساخت که من از ابتدای ازدواجم تا کنون آن را از شوهرم پنهان کرده بودم. عمرو،نزد امیرالمومنین(ع) بازگشت و آنچه را شنیده بود،بیان کرد و گفت: یا امیرالمومنین،شما را به کهانت نمی شناختیم. امام فرمود: وای بر تو!! اینکه از من دیدی،کهانت نیست،بلکه خداوند در قرآن کریم فرموده است: ✅ إنَّ فِي ذَٰلِكَ لَآيَاتٍ لِّلْمُتَوَسِّمِينَ . رسول خدا خود متوسّم بود و من ، پس از او و امامان از نسل من،همگی،ژرف اندیشانیم و چون در آن زن نظر کردم،او را از سیمایش با خبر کردم. 📕برگستره کتاب و سنت .علامه عسکری ص ۲۷۶