✍️ ابوالفضل ساجدی ⭕️ آثار زيانبار : 🔹پوچ گرايی ، اضطراب و احساس تنهايی (1) علوم تجربي، براي انسان، مفيد و لازم است اما علم گرايي افراطي، مضر است. علم گرايي افراطي مستلزم نفي وحي و آخرت، و نگاه مادي به انسان و جهان است اما علم گرايي اعتدالي, علم را ابزار بشري معرفت مي داند كه مكمل وحي است. ثمره نگاه افراطي به علم، تكيه به آن براي رسيدن به تمام مقاصد و كمالات مادي و معنوي و حل تمام مشكلات جسمي و رواني انسان است. از جمله آثار زيانبار علم گرايي افراطي در غرب، رشد پوچ گرايي و بي‎معنايي زندگي است. عصر حاضر شاهد ‎ترويج اين انديشه توسط پاره‎اي از نويسندگان غربي است. کساني چون فرانتس كافكا، آلبر كامو، ساموئل بكت، آرتور آداموف، ژان پل سار‎تر، اوژن يونسكو، حامي اين رويكرد هستند و آن را به صورت نمايش نامه، مقاله و ...مطرح كرده‎اند. جمعي از آنان در صدد ارائه پشتوانه ي عقلي بر پوچي زندگي بشر و سرنوشت انسان بر آمده‎اند و پاره‎اي نيز با راه‎كارهاي هنري و عاري از هر گونه روش منطقي واستدلالي، بي‎معنايي و نگون بختي حيات بشر را ‎ترسيم كرده‎اند. قهرمانان آثار اين نويسندگان افرادي بي‎تفاوت و خونسرد نسبت به زندگي و ارزش‎هاي آن، بي‎قيد نسبت به آداب و رسوم اجتماعي و بي‎احساس در روابط با ديگران هستند. ♦️ژان فوراستيه، نيهيليسم (پوچ انگاري) را زاده ي ساينتيسم (علم گرايي افراطي)‎ مي‎‎شمارد و ميگويد: بنابر انديشه‎‎هاي سار‎تر يا كافكا كه آثارشان را‎ مي‎‎توان پي آمد‎هاي منفي دانش تجربي و تحقير و تخريب ارزش‎هاي سنتي دانست، انسان موجودي بي‎معنا و ر‎ها شده‎اي در جهان بي‎معنا است ... . اين گونه انديشه‎هاي پوچ گرايانه و نيست انگارانه سراسر ادبيات نوين غرب را آكنده ‎است. 🟣 کانال استاد ابوالفضل ساجدی 🆔 @sajedi_ir 🔸 ارتباط با ادمین کانال : 👇 @mohamad_admi