✍️ ابوالفضل ساجدی ⭕️ درمان پوچ گرايي (نيهيليسم) در قرآن: نماز و ياد خدا 🔻كاركرد نماز و عبادت: معنابخشي به زندگي: قبلا بيان شد كه به اعتراف انديشمندان غربي، يكي از آثار زيانبار #علم_گرايی_افراطی (تكيه انحصاري به علوم تجربي در همه امور) كه مستلزم نگاه مادي به انسان و جهان است، نيهيليسم يعني پوچ گرايي و بي معنايي زندگي است. راهكار درماني چيست؟ 🔹قرآن كريم ياد خدا و تفكر در خلقت را معنابخش به زندگي و درمان پوچ گرايي معرفي مي كند: " الَّذينَ يَذْكُرُونَ اللَّهَ قِياماً وَ قُعُوداً وَ عَلى‏ جُنُوبِهِمْ وَ يَتَفَكَّرُونَ في‏ خَلْقِ السَّماواتِ وَ الْأَرْضِ رَبَّنا ما خَلَقْتَ هذا باطِلاً سُبْحانَكَ فَقِنا عَذابَ النَّارِ"؛ (آل عمران:191) يعني آنانكه (در همه حالات)، حال ایستاده و نشسته، و آنگاه که بر پهلو خوابیده‌اند، خدا را یاد می‌کنند؛ و در اسرار آفرینش آسمانها و زمین می‌اندیشند؛ (و می‌گویند:) بار الها! اینها را بیهوده نیافریده‌ای! تو پاك و منزهی! ما را از عذاب آتش، نگاه دار! 🔹از جمله كاركردهاي نماز و عبادت نيز تثبيت و دروني سازي اين نگرش و معنابخشي به زندگي است. نماز با تكبير (الله اكبر) و سپس (بسم الله الرحمن الرحيم) آغاز مي شود كه مستلزم توجه به جايگاه عظيم الهي در هستي و صفت رحمانيت و رحيميت او است. سپس خداوند، مدير و مدبر و پروردگار هستي (الحمدلله رب العالمين) و صاحب فرجام زندگي (مالك يوم الدين) تلقي مي شود؛ كسي كه جز او لايق پرستش، عبوديت (اياك نعبد) و سزاوار استمداد (اياك نستعين) نيست. انسان مومن با نماز، ذكر، عبادت، و تفكر در مضامين كلماتي كه بر زبان جاري مي سازد، جايگاه خود را در هستي مي يابد و جهت حركت كشتي وجود خود در اقيانوس طوفاني و پرتلاطم دنيا را به سمت خدا تنظيم مي كند. 🟣 کانال استاد ابوالفضل ساجدی 🆔 @sajedi_ir 🔸 ارتباط با ادمین کانال : 👇 @mohamad_admi