از ابوحمزه ثـمالی روایت شده است که گفت: شنیدم که حضـرت علی بن الحسین(علیه السلام) دعا می‌کرد در حجر، در اول ماه رجب، در سال ابن زبیر، پس به آن حضـرت گوش فرا دادم، و او می‌گفت: یٰا مَنْ یَمْلِكُ حَوَائِجَ السَّائِلِینَ، وَیَعْلَمُ ضَمِیرَ الصَّامِتِینَ، لِکُلِّ مَسْأَلَةٍ مِنْكَ سَمْعٌ حَاضِـرٌ، وَجَوَابٌ عَتِیدٌ، اَللّٰهُمَّ وَمَوَاعِیدُكَ الصَّادِقَةُ، وَأَیَادِیكَ الْفَاضِلَةُ، وَرَحْمَتُكَ الْوَاسِعَةُ فَأَسْأَلُكَ أَنْ تُصَلِّيَ عَلیٰ مُحَمَّدٍ وَآلِ مُحَمَّدٍ، وَاَنْ تَقْضِيَ حَوَائِجِي لِلدُّنْیَا وَالْآخِرَةِ، إِنَّكَ عَلیٰ کُلِّ شَيْءٍ قَدِیرٌ. ای که حاجت های درخواست‌کنندگان در اختيار توست و به نهان افراد خاموش ولب فروبسته آگاهی! برای هر درخواستی در همان لحظه گوشی شنوا و جوابی آماده داری. خداوندا! به حق وعده‌های راستینت، و بخشش‌ها و تفضّلهای بی‌پایانت، و رحمت گسترده‌ و فراگیرت، از تو می‌خواهم که بر محمّد و آل محمّد درود فرستی و نیازهای دنیا و آخرتم را برآورده سازی. بی‌گمان تو بر هر کاری توانایی! ثـمالی گوید: و بقیه دعا را امام(علیه السلام) پنهان گفت که من نفهمیدم