پیاده روی از نجف تا کربلا، تو جاده ی سبز بین باغهای کوفه، نم بارون رو صورت خیس اشکتون نریخته که بفهمید عشق چیه عاشقی چیه دلدادگی چیه... شبا از فرط پا دردِ مسیر، رو زمین و فرش زمخت و هوای غبارالود و کوله ای که جای بالش زیر سرتونه و هزارو یک جور خوشمزگی دیگه... نخوابیدید که بفهمید جنون چیه....! تنها جایی که مبتلایی، و از خدا میخوای مبتلاترت کنه، تو مسیر پیاده روی اربعینه... مزه درداش و خستگیاشم با الباقی دردا فرق میکنه...، شیرینِ شیرینِ مثل نون و حلوای موکب امام رضا، توی مسیر... امسال بیاید دعا کنیم برا اونایی که اربعین امسال قرار بود برای اولین بار مشرف بشن و نشد! خدا صبرتون بده...