تو پناهِ عالَمی و پناه توست، رسول الله! امیرمؤمنان علی علیه السلام که به اعتراف دوست و دشمن، خود شجاع ترین سردار اسلام در تمامی جنگ ها است، می فرماید: «کنَّا اذا احْمَرَّ الْبَأسُ اتّقَینا بِرَسُولِ اللَّهِ فَلَمْ یکنْ احَدٌ مِنَّا اقْرَبَ الَی الْعَدُّوِ مِنْهُ»: هنگامی که جنگ به اوج خود می رسید و شعله های نبرد بر افروخته می شد، ما به رسول خدا پناه می بردیم و هیچ کس از ما مسلمانان به دشمن نزدیک تر از آن حضرت نبود. (حکمت 9 نهج البلاغه). امام در سخن دیگری فرمود: «لَقَدْ رَأَیتنا یوْمَ بَدْرٍ وَنَحْنُ نَلُوذُ بِالنَّبی صلی الله علیه و آله وَهُوَ اقْرَبُنا الی الْعَدْوِ وَکانَ مِنَ اشَدِّ الناسِ یوْمَئِذٍ بَأساً»: اگر ما را در روز جنگ بدر می دیدی، در سخت ترین لحظات به وجود گرامی رسول خدا صلی الله علیه و آله پناه می بردیم. او نزدیک ترین فرد ما به دشمن بود و دلاوری ها و حماسه آفرینی هایش از همه بیشتر بود. (مكارم الاخلاق، ص 18؛ الطبقات الكبرى، ج 2، ص 23.) به پیشگاه مهربان ترین موجودِ هستی، پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله و سلم صلواتی هدیه بفرمائید. @salavatnameh