چه با کرامتی، آقا زاده! حضرت آیت الله سیبویه ره: زمانی که در نجف اشرف مشغول تحصیل علوم دینی بودم با مشکل عجیبی مواجه شدم که تمام درها نیز برویم بسته شده بود، به کربلا آمده و به حرم حضرت اباعبدالله الحسین صلوات الله علیه مشرف شدم، اما خجالت میکشیدم تا مشکل خود را با حضرت اباعبدالله الحسین صلوات الله علیه در میان بگذارم. با چشمی گریان و دلی شکسته پایین پای حضرت رفته و خود را به ضریح حضرت علی اکبر و چسباندم و به آقا علی اکبر علیه السلام عرض نمودم: آقا مشکلی دارم که رویم نشد به باب (پدر) مظلومت عرض کنم، رسم است که درخواست از بزرگان را به آقازاده هایشان می گویند من هم تقاضا و حاجتم رابه شما میگویم، از ضریح جدا شدم و روانه بالای سر مبارک گشتم و چند قدم بیشتر نرفته بودم که مشکلم حل شد، چشمانم پر از اشک شد و حالم منقلب گردید و برای تشکر از آقایم علی اکبر علیه السلام به پائین پا برگشته، ضریح را گرفتم و گفتم: آقا! خیلی از شما تشکر می کنم که فوری درخواست من را اجابت فرموده و مشکلم را حل نمودید. 📚التجاء، ج ۱، ۳۴۶. @salavatnameh