#در_رکاب_آزادی بخش سوم
🔹رفتهرفته دوچرخه بهعنوان نماد «زن نوین» (new woman) در قرن نوزدهم مطرح شد. زنی جوان، تحصیلکرده، ورزشکار، علاقهمند به اشتغال، به دنبال ازدواج مبتنی بر برابری و سوار بر دوچرخه، تصویری بود که بهعنوان «زن نوین» در آن روزگار ارائه شد.
🔹در سال ۱۸۹۵، الیزابت کدی استنتون یکی دیگر از رهبران جنبش فمینیسم در موج اول ادعا کرد «دوچرخهسواری موجب الهام بخشی زنان برای شجاعت بیشتر، احترام و اتکا به خود خواهد شد.» او سپس پیشبینی کرد دوچرخه زندگی زنان را تغییر خواهد داد، آنان به استقلال خواهند رسید و این اختراع به رشد جنبههای دیگر شخصیتشان کمک خواهد کرد. آنها از این طریق توانایی اتکا به خود را برای اولین بار در زندگیشان به دست خواهند آورد.
🔹سوزان آنتونی دوست استنتون و یکی دیگر از رهبران جنبش فمینیسم در مورد دوچرخهسواری زنان میگوید: «فکر میکنم دوچرخهسواری بیشترین تأثیر را برای رهایی زنان در جهان داشته است. دوچرخهسواری به زنان احساس آزادی و خوداتکایی میدهد. هر وقت زنی را در حال رکاب زدن میبینم، میایستم و شاد هستم. تصویری از یک زنانگی آزاد و نامحدود.»
🔹سوزان آنتونی و الیزابت کدی استنتون توأمان اظهار داشتهاند که: «زنان سوار بر دوچرخه به سمت حق رأی رکاب میزنند.» سرخطی که بارها در هنگامه تغییر قرن در روزنامهها چاپ شد.
ادامه دارد...
برای نوشتن این مطالب از این دو مقاله استفاده شده است.
📝Pedaling the Path to Freedom
📝How the Bicycle Paved the Way for Women's Rights
@salehaat