#مراقبه #انسان 🔻 امام مجتبی (علیه السلام) فرمودند: «عَجَبٌ لِمَنْ یَتَفَکَّرُ فِی مَأْکُولِهِ کَیْفَ لَا یَتَفَکَّرُ فِی مَعْقُولِهِ»؛ (الدعوات راوندي، ص۱۴۴) در شگفتم از كسى كه درباره خوراكی‌هاى خود انديشه و تأمل می‌كند وليكن درباره نيازمندی‌هاى فكرى و عقلى ‏اش تأمل نمی‌كند. 🔸 انسان به عنوان یک شخصیت، دائم در تعامل است. قوای هر انسانی با بیرون، در تعامل است، ورودی به نفس دارد و خروجی از نفس مثلا تمام این شنیده‌ها، ورودی‌های به نفس هستند؛ این‌ها باید میزان و خط تراز باید داشته باشند. این ورودی‌های شکل دهنده به شخصیت و شاکله هر فرد هستند؛ این‌ها باید از یک فیلتری عبور داده بشود. 🔹 اهل جهنم گفتند که «لَوْ کُنَّا نَسْمَعُ أَوْ نَعْقِلُ ما کُنَّا فی‏ أَصْحابِ السَّعیرِ» (ملک،۱۰) اگر اهل آن معارف نقلی یا اهل معارف و درک صحیح عقلی بودیم که مبتلا به عذاب جهنم نمی‌شدیم. 🔸 البته مانعة الجمع هم نیست؛ این دو (ورودی و خروجی) هم با هم در تعامل هستند، یعنی هرچه که انسان از کانال سمع می‌شنود، بعد از عبورِ کانال‌های متعدد، به نفس می‌رسد. انسانی که برای خوراکی‌های مادی خود ذائقه و علاقه خود را به کار می‌اندازد و از وقتی که می‌خواهد غذایی یا میوه‌ای را تهیه کند چه دقت‌ها در این بخش به کار می‌گیرد که مبادا ضرر داشته باشد؛ چرا نسبت به معقولات و مُدرکات خود و مقوّمات شخصیتی خود و مقوّمات ایمانی خود آنقدر دقت ندارد؟ کد ۱۰۱۱ ‌ ‌ ┄┅═✧❁ااا❁✧═┅┄ 🔺 حجت‌الاسلام والمسلمین حاج شیخ جعفر ناصری @salehintehran ‌ ‌ ‌ ‌