پهلوانان نمی‌میرند. (قسمت اول) طی سالهایی که از منبر استاد پناهیان آموخته ام این برای ذهن و اعتقاداتم ملکه شده است که کسی که بخواهد در وادی تبلیغ دین قدم بردارد، باید از همان ابتدا خود را آماده بلایا و امتحاناتی خاص کند که اگر از آن امتحانات به درستی استفاده کند او را رشد می دهد. وقتی که سحرهای امسال ماه مبارک، پای صحبت های استاد از صداوسیما می نشستم هرزگاهی این سوال به ذهنم خطور می کرد که آیا خود استاد هنوز در موضوعاتی که مطرح می کنند، امتحان می شوند یا خیر؟! مثلا امسال ایشان به موضوع مهم "حسادت به ولی خدا و مومنان" پرداختند. آیا خود استاد هم هنوز در این موضوع امتحان می شوند؟! یا اگر امتحان می شوند در چه سطحی است؟ شاید تا حدودی جواب این سوال را می دانستم که قطعا چون ایشان بسیار تاثیرگذارتر هستند، امتحانات ایشان هم بزرگتر است. تا اینکه چند شب پیش در شبکه های اجتماعی آن جملات تقطیع شده ایشان را دیدم و تعجب کردم که چرا من آنشب این جملات را اینگونه از ایشان نشنیدم. خب طبیعی بود، چون من آنشب بحث را از ابتدا دنبال می کردم، قصد و نیت استفاده از آن جملات برایم گویا بود و باعث تعجب من نشد. برای منتقدین انقلابی ایشان، بررسی سابقه استاد پناهیان در دفاع از ولی و مخصوصا امیرالمومنین ع کار سختی نبود و برای برخی نیز که از سابقه استاد بی خبر بودند، توضیحات استاد در فردای آنشب نیز کاملا واضح و رفع کننده شبهات بود اما گویا عده ای خناس که درگیر "حسادت" و "کینه ورزی" از استاد سر جریانات مختلف هستند، این فرصت پیش آمده را بهترین فرصت برای تخریب و متزلزل کردن جایگاه ایشان می دانستند. ادامه دارد...