خدا بخواهد کاری کند، حرف نمی‌زند، اراده می‌کند، به نتیجه می‌رساند. شاید می‌خواهد بگوید، وقت کار، حرف کم بزنید، عمل کنید، با جلسه و ... کار پیش نمی‌رود. إِنَّمَا أَمْرُهُ إِذَا أَرَادَ شَيْئًا أَنْ يَقُولَ لَهُ كُنْ فَيَكُونُ (۸۲ یس) چون اراده‌ی چیزی را می‌کند، كارش اين بس كه مى‌گويد: «باش»؛ پس [بى‌درنگ‌] موجود مى‌شود.