#قسمت_هجدهم #افق دستم را به میز گرفتم پاهایم به سختی حرکت می کرد نگاهی به اتاق کردم فضایی کوچک در حالی که قفسه ی چوبی📺 کتاب ها 📚گوشه اتاق قرار گرفته بود ، پرده در برخورد باد 💨تکان می خورد به سمت آشپزخانه رفتم نگاهم به فرش اتاق افتاد فرش قرمز رنگ گل دار فضای آرام‌بخش به اتاق داده بود. داخل آشپزخانه رفتم ذهنم روانه ی روز هایی کرد که در خانه ی محمد رضا بود کردم واقعا مدت زیادی می شد از آن ها خبر نداشتم دو ماهی که در زندان بودم نتوانستم از آن ها خبر بگیرم نگران خانم پرستار هم بودم خیلی برای ما زحمت کشید به سمت کت مشکی رنگم رفتم از خانه خارج شدم دستم را به دیوار گرفته خودم را به خانه محمد رضا رساندم. دستم را به سمت زنگ بردم جلوی روی من کودکی با پیراهن صورتی نمایان شد سلام بابات خونه هست؟ بله بفرمائید زنی از ایوان کودک را صدا کرد زینب چه کسی هست ؟ کمی جلو رفتم روی پاشنه ایستادم سلام کردم اعظم خانم هست ؟ زن که مرا شناخت خدا را شکر شما آزاد شدید . نه محمد رضا حالش خوب نبود رفتند بیمارستان الان چند هفته هست که می روند بیمارستان بر می گردند صورتم داغ شد احساس کردم بدنم می سوزد پرسیدم کدام بیمارستان ؟ به سمت بیمارستان حرکت کردم سینه ام می سوخت قدم هایم را به تندی بر می داشتم. نویسنده : تمنا 🌱😍