شریعتی: انشاءالله در این روزها و شب‌ها دلتان شاد باشد و بهترین‌ها برای شما اتفاق بیافتد. نکات پایانی شما را بشنویم. حاج آقای حسینی قمی: به احترام امیرالمؤمنین (ع) این غدیر تصمیم بگیرند هرکس به نحوی دل یکدیگر را شاد کنند. اگر مستأجر دارد، با مستأجر راه بیاید. در آستانه باز شدن مدارس هست به دانش آموزی لباسی بدهد، کفشی بدهد. هرکس هرطور می‌تواند دلی را شاد کند و گره‌ای را باز کند. زندانی را آزاد کند، به پدر و مادرها برسند. در بخش نامه‌ها نامه 62 نهج‌البلاغه، حضرت می‌فرماید: بعد از اینکه پیامبر خدا از دنیا رفتند، «فَلَمَّا مَضَى، تَنَازَعَ الْمُسْلِمُونَ» مسلمان‌ها دعوا کردند. «فَوَاللَّهِ مَا كَانَ يُلْقَى فِي رُوعِي وَ لَا يَخْطُرُ بِبَالِي» به خدا قسم به ذهن من خطور نمی‌کرد با این همه سفارشات پیامبر «أَنَّ الْعَرَبَ تُزْعِجُ هَذَا الْأَمْرَ مِنْ بَعْدِهِ» کسی حق مرا بگیرد. خدا را قسم می‌دهیم به حق امیرالمؤمنین دل همه ارادتمندان حضرت را شاد بگرداند به شرط اینکه ما هم دل دیگران را شاد کنیم. شریعتی: «الحمدلله رب العالمین و صلی الله علی سیدنا محمدٍ و آله الطاهرین»