دعای پنجم نسلی برخوردار است. حضرت ابراهیم از خدا خواستند این بچه‌های من که در این سرزمین آرام آرام جمع خواهند شد، «وَ ارْزُقْهُمْ مِنَ الثَّمَراتِ» (ابراهیم/37) اینها را از بهره‌ها و منافع برخوردار کن، نمی‌خواهم یک لشگری اینجا گرسنه و اسیر بمانند. جلوی شرق و غرب دستشان دراز باشد. در رفاه و آسایش باشند. نمی‌خواهم جمعی از من باشند که حقیر شوند جلوی دیگران دستشان دراز باشد. «لَعَلَّهُمْ يَشْكُرُونَ» اینها را برخوردار کن. اینها هم برنامه‌ریزی لازم دارد.
کسی در مدینه بعد از اینکه مکه آمده بود، خدمت امام صادق(ع) رسید. جوانی بود، جمعیت زیادی بود، آخر جمعیت نشست تا خلوت شد. خدمت امام رسید و گفت: من پسر فلانی هستم. حضرت فرمود: پدرت چه کار می‌کند؟ گفت: پدرم به رحمت خدا رفته است. اولین سؤالی که امام پرسید: این بود که آیا چیزی برایت به جا گذاشته است؟ این سؤال معنا دار است. یعنی ما برای فرزندانمان و رفاه آینده‌شان، برای معیشت آنها باید تلاش کنیم و اینها همه عبادت است. هم از خدا بخواهیم و هم خودمان و بچه‌ها تلاش کنیم. خداوند به بچه‌اش اجازه ذلت پذیری نداده است. اجازه داده هرکاری خواست بکند ولی اجازه نداده حقیر شود و ذلیل شود. دو روز دیگر ماه محرم ماه عزت خواهی حسین بن علی(ع) شروع می‌شود.
دعای دیگر، نسل راهبر؛ خداوند در قرآن می‌فرماید: ما ابراهیم را به امتحانات متفاوتی مبتلا کردیم، او هم در امتحانات قبول از آب درآمد و بزرگترین مدالی که بر شانه او گذاشتیم، رهبری بود. خداوند فرمود: «إِنِّي جاعِلُكَ لِلنَّاسِ إِماما» (بقره/124) ما تو را برای مردم پیشوا قرار دادیم. یک پدر اولین درخواستش بعد از این حکم این است که خدایا می‌خواهم فرزندم امام شود. نسل و ذریه‌ی من پیشوایان مردم باشند. خداوند جواب داد: «قالَ لا يَنالُ عَهْدِي الظَّالِمِين» به بچه‌های صالح و عادل تو می‌دهم اما امامت به ظالم نمی‌رسد. ما در بحث امامت درباره غدیر خم هم این بحث را می‌کنیم که خداوند امامت را واگذار می‌کند. امیرالمؤمنین را خداوند نصب کرده و پیامبر اعلام فرمود. امام کسی است که نباید ظلم کند. نه در گذشته، نه در حال، نه در آینده! ولی این دعا خودش یک پیامی برای ما دارد. الآن من یک جمعی را رهبری می‌کنم، فقط به خودم اکتفا نکنم. بچه‌هایم در این مسیر باشند. یک قوت و نخبگی داشته باشند. جمعیت‌هایی را هدایت کنند. راهبری کنند، چون بعضی از خانواده‌ها هستند منشأ خیر هستند ولی بچه‌هایشان طور دیگری هستند.