الآن بعضی خانوادهها هستند در دکورشان یک چیز خیلی قیمتی دارند. اگر این دکورها جمع شوند هزارها فقیر را میتواند اداره کند. مثلاً قالیچه ابریشمی را به دیوار میزند. این چه مشکلی را حل میکند؟ فرش روی فرش میاندازد با اینکه میلیونها نفر گرسنه هستند. اگر در دکور خانه یک وسیله گران قیمت داریم و با ارزش و به همه گفتیم که به این دست نزنید. اگر یک بچهای آمد این وسیله شما را بر خلاف دستور شما برداشت و از دستش افتاد و شکست. پدر فهمید، به بچه میگوید: چرا شکستی؟ میگوید: شکستم که شکستم. شکستی؟ یادگار پدرم را شکستی. حالا مقابله هم میکنی؟ اینها همانهایی هستند که اصرار در گناه دارند. این فردا همه مملکت را میشکند، فردا اختلاسگر میشود. این شمر میشود و با امام حسین مقابله میکند. خدا این را رها نمیکند و بر سرش میزند، ما هم باید اینها را تنبیه کنیم. اما اگر این بچه این را شکست، گفتیم: چرا شکستی؟ دیدیم وا رفت و به زمین افتاد، بیشتر از آنچه که شکست، خودش میشکند. گفت: ببخشید بابا، اشتباه کردم و ناراحت هستم. اینجا در امن خداست. «وَ ما كانَ اللَّهُ لِيُعَذِّبَهُمْ وَ أَنْتَ فِيهِمْ وَ ما كانَ اللَّهُ مُعَذِّبَهُمْ وَ هُمْ يَسْتَغْفِرُونَ» کسی که حال انفعال و شرمندگی دارد، حال توبه دارد، امام حسین اجازه نداد حر سرش را پایین بیاورد. اگر کسی خودش را شکست و با توبه و استغفار، نه عذاب نمیشود بلکه درجه هم میدهند.
«إِنْ أَحْسَنْتُمْ أَحْسَنْتُمْ لِأَنْفُسِكُمْ وَ إِنْ أَسَأْتُمْ فَلَها» (اسراء/7) یعنی اگر احسان کردید و کار خوب کردید خدا به شما مزد میدهد. اگر هم گناه کردی، باید بگویند: پدرت را درمیآوریم، میگوید: «فَلَها» در ذیل این آیه امام هشتم فرمود: «فَلها ربٌّ یغفر لها» اگر هم گناه و معصیتی کردی نا امید نباش. خدایی هست که میبخشد. توبه کن و برگرد. اگر به کسی سرمایهای دادیم و خلاف دستور ما عمل کرد و ورشکست شد، اگر توبه کرد باید بدهیهایش را بدهیم. اما خدا میگوید: من بدهیهای تو را میدهم، «يُبَدِّلُ اللَّهُ سَيِّئاتِهِمْ حَسَناتٍ» (فرقان/70) این خیلی قشنگ است و راه را باز میکند. خدای مهربان تا وقتی آدم توبه و استغفار میکند، میلیون بار هم توبه شکسته و باز استغفرالله بگوید، خدا او را بغل میکند و در امان خداست. این خیلی مهم است که استغفار و توبه را کنار نفس پیغمبر قرار داده است. همانطور که هرجا پیغمبر است، رحمت است و عذاب راه ندارد، هرجا هم توبه و استغفار هست لعنت راه ندارد.