امیرالمؤمنین فرمایشی دارند، حکمت 328 نهج‌البلاغه هست. کلام امیرالمؤمنین حق محض است. «علی مع الحق و الحق مع علی» آیت الله جوادی آملی تعبیر قشنگی دارند، فرمودند: حق تابع علی است. یعنی اینقدر در حق تجسم و بروز پیدا کرده، حق گرایی حضرت علی که اصلاً حق دنبال حضرت علی است و حضرت عین حق است. «و الحق معکم و فیکم و منکم و الیکم» کلام و رفتار و گفتارشان حق است. امیرالمؤمنین(س) در حکمت 328 می‌فرماید: «إِنَّ اللَّهَ سُبْحَانَهُ فَرَضَ فِي أَمْوَالِ الاغْنِيَاءِ أَقْوَاتَ الْفُقَرَاءِ» خدا به یک برادر، خواهر، فامیل، عموو دایی مال و ثروتی داده، این فقط برای او نیست. تعبیر حضرت این است که واجب کرده است. خدا در اموال اغنیاء واجب کرده و سهمیه قرار داده «أقواتَ الفقرا» یعنی حقوق فقرا، خواهر و برادری که زمین‌گیر است، فقیر است، بازنشسته کم دارد ، مال و ثروتی که به اغنیاء داده حق واجبی است که تقسیم کرده و اینها خمس و زکات بدهند، صله رحم بکنند. کار خیر بکنند. نفقه بدهند، دست آنها را بگیرند. خانم و آقای عزیز شما چند دست لباس لازم دارید؟ ما خانم‌هایی را داریم می‌گوید: من ده سال است این لباس را می‌پوشم. ولی آدمی هست که هر لحظه باید مدل لباسش را عوض کند. اگر خانم‌های مملکت ما طلاها و لباس‌های اضافی‌شان را به فقرا بدهند، بنده به این صحیفه سجادیه قسم می‌خورم که یک فقیر نداریم. چرا برای لباس، مبلمان، تجمل‌گرایی اینقدر حرص می‌زنیم؟ وقتی به این خانم می‌گوییم: کمک کن، هزار بار آه و ناله می‌کند. ولی برای تشریفات و تجملات حرص می‌زند. به بستگان خودتان کمک کنید، به کسانی که می‌شناسید کمک کنید. با ده تا سکه می‌توان برای آدم بیکار یک ماشین خرید که یک خانواده را اداره کند. می‌توان چهار زندانی بی‌گناه را آزاد کرد. واقعاً حرص دنیا را زمین‌گیر کرده است. این امتحان است. یک آیه تندی در قرآن داریم. می‌فرماید: «وَ الَّذِينَ يَكْنِزُونَ الذَّهَبَ وَ الْفِضَّةَ وَ لا يُنْفِقُونَها فِي سَبِيلِ اللَّهِ فَبَشِّرْهُمْ بِعَذابٍ أَلِيمٍ» (توبه/34) آنهایی که سکه و دلار در خانه انبار کردند، تولید و کارآفرینی ندارند، به بستگان کمک نمی‌کنند. فقط به فکر جمع کردن هستند. این آیه را نگاه کنند. آنهایی که جمع می‌کنند و مال اندوزی می‌کنند و به فکر دیگران نیستند، خدا می‌فرماید: آنها را خبر بده به عذاب دردناک، روزی که همان سکه‌ها را داغ می‌کنیم و بر پیشانی و بدنشان می‌چسبانیم.