درباره وحید بهبهانی، اسمش محمد باقر بود و استادش گفت: وحید، یعنی یگانه دوران. در دویست سال گذشته از شخصیت‌های ممتاز شیعه هست. یک نکته که مقام معظم رهبری چندین بار وقتی مسأله کرسی‌های آزاد اندیشی را توصیه می‌کنند به نام این عالم می‌رسند، وحید بهبهانی! آقا می‌فرمایند: دانشجو با استاد، طلبه با استاد، یک فضایی باید باشد که بتواند انتقاد کند. سخن استاد را نقد کند. استاد هم رنجیده خاطر نشود. هم کسی که نقد می‌کند از روی انتقام و کینه و خراب کردن نباشد و هم استادی که می‌شنود رنجیده خاطر نشود. ایشان وحید بهبهانی را که مکتب نو آورد. یک شب در حرم سید الشهداء که قبرشان هم همانجا پایین پای شهدا هست، تا صبح با استاد دیگری به نام صاحب حدائق مباحثه می‌کردند. شاگردان وحید بهبهانی به درس آن استاد می‌رفتند و شاگردان آن استاد به درس این استاد. اینها خیلی ارزشمند است. شهید بهشتی می‌فرمود: اولین باری که به درس علامه طباطبایی رفتم نقدی به مطالب ایشان داشتم. ایشان هم با حوصله سکوت کرد و شنید و جواب مرا داد. من به جواب ایشان نقدی وارد کردم. ایشان با حوصله سکوت کرد و شنید و پاسخ مرا داد. آن روز علامه طباطبایی مرا تربیت کرد! صبر و تحمل را به من آموخت. شریعتی: دعا بفرمایید. حاج آقای بهشتی: از خدا می‌خواهیم این دو میراثی که پیامبر در پایان عمرش برای ما به جا گذاشت، قرآن و اهل‌بیت، بتوانیم قرآن را بخوانیم و بفهمیم و از قرآن تأثیر بپذیریم و به دلهای آماده برسانیم و در مورد اهل‌بیت هم، عشق به اهل‌بیت، شناختن اهل‌بیت، الگو گرفتن از اهل‌بیت، اطاعت از اهل‌بیت را به همه ما مرحمت بفرماید. شریعتی: برای سلامت حضرت ولی‌عصر(عج) دعا می‌کنیم و همه شما را به خدای بزرگ می‌سپاریم.