سوال – لطفاً درخصوص سوره ی نحل آیات 111 تا 118 توضیح بفرمایید. پاسخ – در آیه ی 114 پروردگار عالم می فرماید ازآن چیزی که خداوند به شما رزق داد و روزی شما کرد بخورید در حالی که دو شرط داشته باشد یکی آنکه حلال باشد و آن طهارت باطنی که مخصوص خداوند است و باعث رشد می شود در آن چیزی که می خواهید استفاده کنید باشد و دوم اینکه طیب باشد. یعنی طهارت ظاهری داشته باشد. ممکن است گاهی اوقات یک چیزی حلال باشد اما نجس باشد یعنی طهارت ظاهری نداشته باشد. بنابراین هر دو شرط هم طهارت باطنی داشته باشد که ما به حلال بودن تعبیر می کنیم که باعث رشد معنوی انسان می شود و سوخت مناسبی است که روح را ارتقاء می دهد. هم اینکه طیب و طاهر باشد یعنی ظاهر آن نیز آلوده نباشد. بعد خداوند متعال می فرماید: وقتی از روزی استفاده کردید ما این روزی را برای چیز دیگری گذاشته ایم که از استفاده از آن مهمتر است، روزی ها را استفاده کردن برای این است که انسان به شکر برسد. اگر روزی را استفاده کند و به شکر برسد این روزی نعمت می شود. در روایتی از امام کاظم (ع) است که شکر نعمت بالاتراز خود نعمت است. یعنی اگر شما غذایی را می خورید که نعمت است شکر آن بالاتر از آن غذا است. اگر سلامت نعمت است شکر آن بالا تر از خود سلامتی است. چون نعمت ها برای این است که ما را به قرب خدا برساند و نعمت ها با شکر ما را به قرب می رساند. وگرنه اگر نعمت باشد و خدا را در آن نبینیم، نعمت تبدیل به نقمت می شود. در روز قیامت سوال می شود که چرا این نعمت را حجاب خود کردید ؟ این باید نردبان قرب می شد در حالی که آن را نردبان سقوط خود کردید. بنابراین در این آیه تعبیر شده که اگر بنده و عابد هستید با شکر، نعمت ها را استفاده کنید.