شریعتی: بحث ما با حاج آقای فرحزاد صحیفه نورانی سجادیه بود، نکات خیلی خوبی را شنیدیم. دعای هشتم را مرور کردیم. امروز هم مهمان سفره ناب و بی نظیر صحیفه سجادیه هستیم. حاج آقای فرحزاد: بسم الله الرحمن الرحیم. الحمدلله رب العالمین، اللهم صل علی محمد و آل محمد و عجل فرجهم. دعای هشتم صحیفه سجادیه 44 مورد است که امام سجاد(ع) به خدا پناه می‌برند و همه مؤمنین و مؤمنات را در پناه خدای متعال می‌آورند با درود و صلوات بر پیغمبر و آل او، چند مورد را گفتیم،«مِنْ هَيَجَانِ الْحِرْص» خدا نکند آدم حریص شود. «وَ سَوْرَهِ الْغَضَبِ» از شدت و فوران غضب که بسیاری از جنایات در حالت غضب انجام می‌شود. سومین مورد که حضرت از آن به خدا پناه می‌برد، «وَ غَلَبَهِ الْحَسَدِ» به خدا پناه می‌بریم از اینکه حسد بر ما غلبه کند. حسد مورد ابتلای همه هستم. در روایت هست بسیار کم کسی است که حسد نداشته باشد. یا معصوم باشد، یا پیغمبر باشد یا یک مؤمنی که خیلی کامل باشد. حسد کسی ندارد که رقیبش اگر پیروز شد بگوید: الحمدلله! یعنی از ته دل خوشحال شود. اگر رقیب او زمین خورد ناراحت شود. کسی که من نداشته باشد. یعنی من او ما شده باشد. در خیر و شر دیگران هم سهیم باشد. و الا اگر کسی از اینکه دیگری پیشرفت کرد، یک موقع غصه می‌خورد من هم پیشرفت کنم، عیب ندارد. غبطه خوب است. چند حدیث درباره‌ی مذمت حسد می‌خوانم و راهکارهایی که انسان با حسادت مبارزه کند و به این کمال برسد. استادی داشتیم می‌فرمود: استثناء داریم، همین روایتی که می‌فرماید: علامت مؤمن این است که هرچه برای خود می‌خواهد، برای دیگران هم بخواهد و هرچه برای خودش نمی‌خواهد، برای دیگران هم نخواهد. این یعنی نباید حسادت کند. پس مؤمن واقعی هم نباید حسادت داشته باشد. از بدترین رذایل اخلاقی که از اول خلقت دامن‌گیر بشر شده تا قیامت همین حسادت است. روایت داریم «ان الحسد ياكل الحسنات كما ياكل النار الحطب» (شرحنهجالبلاغه، ج 1، ص 317) چطور آتش به یک درخت و هیزم می‌افتد و همه را خاکستر می‌کند. کسی که حسود است، ایمانش را از بین می‌برد. شخصیت و باورهای انسان را از بین می‌برد. در روایت دیگر داریم که ایمان را فاسد می‌کند.