روایت داریم «ذکر رجلٌ الاغنیاء فوقع فیهم» کسی محضر امام صادق رفت و یک صحبتی از ثروتمندها و پولدارها کرد. شروع به بدگویی ثروتمندان کرد. فرمود: ساکت باش! ثروتمند، اگر با ثروتش به خویشاوندان رسیدگی می‌کند، اگر به برادران ایمانی‌اش کمک می‌کند. «اضعف الله» خدا پاداش دو برابر به او می‌دهد. بعد به آیه 34 تا 37 سوره سبأ اشاره کردند. حضرت ناراحت شدند. اگر ثروت از مسیر حلال بود، به ارحامش می‌رسد، به برادران ایمانی‌اش می‌رسد چرا بد باشد. داستان دیگری هست که شارحین نهج‌البلاغه نقل کردند و مرحوم کلینی در کافی شریف دارد. امام رضا(ع) یک خانه‌ای خریدند. به یکی از دوستانشان فرمودند: من این خانه را برای تو خریدم. اثاث‌هایت را به اینجا منتقل کن. حضرت فرمود: خانه‌ات کوچک است. من یک خانه بزرگتر برایت تهیه کردم. گفت: درست است این خانه کوچک است و خیلی زندگی در آن سخت است ولی پدرم این خانه را خریده است. من نمی‌خواهم از خانه پدری‌ام بیرون بیایم. حضرت فرمود: اگر پدر تو آدم نادانی بود تو هم باید مثل او باشی؟ پدر تو بی ‌خود در این خانه کوچک زندگی کرده است. در روایات داریم یکی از نعمت‌ها خانه وسیع است. کسی به رسول خدا گفت: خانه من خیلی کوچک است. حضرت فرمود: با صدای بلند فریاد بزن و از خدا خانه بزرگ بخواه. حاجت تو این باشد. پس اهل‌بیت(ع) این نگاه را نمی‌پسندند. لذا حضرت فرمود: اگر از خانه بزرگ خوب استفاده کنی به درد آخرت می‌خورد.