به هنگام بازدید از یک بیمارستان روانى ، از روان‌ پزشک پرسیدم شما چگونه می‌فهمید که یک بیمار روانى به بسترى شدن در نیاز دارد یا نه ؟ روان‌پزشک گفت : ما وان حمام را پر از آب می‌کنیم و یک قاشق چای خورى ، یک فنجان و یک سطل جلوى بیمار می‌گذاریم و از او می‌خواهیم که وان را خالى کند . من گفتم : آهان ، فهمیدم . آدم عادى باید سطل را بردارد چون بزرگ‌تر است . گفت : نه ! آدم عادى درپوش زیر آب وان را برمی‌دارد . حالا شما هم می‌خواهید تخت‌تان کنار پنجره باشد ؟ نتیجه : 1- راه حل همیشه در گزینه های پیشنهادی نیست . 2- در حل مشکل و در هنگام تصمیم گیری هدفمان یادمان نرود . در حکایت فوق هدف خالی کردن آب وان است نه استفاده از ابزار پیشنهادی . 3- راه حل همیشه جلوی چشم نیست . مغز ما یک دینام هزار ولتی است که متاسفانه اکثرمان بیش از یک لامپ از آن استفاده نمی‌کنیم . @sang_shishah