«تِلْكَ الدّارُ الآخِرَةُ نَجْعَلُها لِلَّذینَ لا يُریدُونَ عُلُوَّاً فى الأرْضِ وَلا فَساداً» (قصص، ۸۳) ترجمه: سرای آخرت را نصیب کسانی می‌کنیم كه در روى زمين ارادۀ برترى و تسلط (بر ديگران) و فساد و تباهى ندارند. 🕋#معارف_قرآن | این‌‎ها دوای تو نیست! 🔸اکنون این سؤال مطرح مى‌ شود که آیا آیاتى که ما از برترى طلبى باز مى ‌دارند، این مفهوم را القا مى ‌کنند که انسان باید قانع باشد و هیچ‌ گاه در فکر صعود به مقام هاى بالاتر نیفتد؟ در این صورت، آیات فوق ما را امر به رکود، ایستادن و توقّف کرده ‌اند و این خلاف اصلى است که تاکنون بر آن تأکید داشته و گفته ‌ایم: آدمى هیچ وقت نباید به آنچه که دارد قانع و بر آن متوقّف شود، بلکه، پیوسته باید نداری ها و کمبودها مدّ نظر و مورد توجّه او باشند تا با جبران آنها واجد کمالات بیشترى شود. 🔸در پاسخ سؤال فوق باید بگوییم: این آیات هیچ گاه ما را وادار به رکود و توقّف نمى ‌کنند، بلکه، این حقیقت را به ما مى ‌آموزند که برتری هاى مادّى و زمینى، که خیلى ‌ها بدان دل بسته ‌اند، حقیقت ندارند، بلکه، برتری هاى دروغین هستند که انسان را از وصول به برتری هاى حقیقى باز مى‌ دارند. بینش قرآنى به ما مى ‌آموزد که برتری هاى مادّى، در واقع، هدف نهایى و آخرین نقطه تعالى انسان نیستند. و مطلوبيّت ذاتى ندارند بلکه، در حدّ ابزار و وسیله ‌اى بیش نیستند و ارزش آنها ارزشى غیرى است که در پرتو ارزش ذاتى ِ اهداف نهایى و در مسیر وصول به آنها تحقّق مى‌ یابد. 🔸برتری هاى مادّى نمى ‌توانند درد انسان را دوا و نیاز فطرى وى را برطرف سازند. بلکه، سرابى بیش نیستند و اسباب بازى و گول زننده ‌اند. برتری هاى مادّى نقش پستانک را بازى مى ‌کنند که کودک را از اینکه پستان پر شیر، مادر را جستجو کند باز مى ‌دارد و انسان با دل بستن به این برتری هاى غیر حقیقى، در واقع خود را فریب مى ‌دهد، از طلب و جستجوى برتری هاى حقیقى باز مى ‌ماند، به فساد و انحراف مى ‌افتد و سقوط خواهد کرد. 📚اخلاق در قرآن ج2، ص۱۲۵ علامه مصباح یزدی —————————‏ ‏‏🇮🇷 مجموعه‌ی فرهنگی سنگر 🇮🇷 ‏🇮🇷 سنگر جنگ نرم 🇮🇷 ‏🇮🇷 سنگر سردار دلها 🇮🇷